"Art in the process" as the open work of art

Analizy otwartych dzieł sztuki zmierzały do wykrywania technik generujących wielość znaczeń. Otwartość w takim rozumieniu to przede wszystkim polisemiczność. Siłą rzeczy, w badaniach nad tak rozumianą otwartością centralnym zagadnieniem stawała się relacja między dziełem sztuki a odbiorcą, rugując postać twórcy na marginesy sytuacji estetycznej. Mimo że sztuka w procesie plasuje się w przestrzeni zarezerwowanej dla dzieł otwartych, to nie stanowi działania, którego podstawowym celem jest podatność na wielorakie interpretacje. W sztuce w procesie podstawową kwestią staje się stosunek twórcy do jego dzieła. Jej otwartość, w przeciwieństwie do tradycyjnie rozumianej otwartości, zasadza się na nieustannym, dynamicznym procesie wytwarzania. Stąd wydaje się bezcelowe analizować sztukę w procesie w perspektywie tradycyjnych kategorii, wypracowanych przez teoretyków otwartości. W poniższej wypowiedzi próbuję przekształcić pojęcie 'dzieło otwarte' w ten sposób, aby mogło stanowić narzędzie twórczej analizy dzieł, których otwartość nie opiera się na polisemicznym potencjale.There are some well known open works of art, formerly analyzed by Umberto Eco ("Open work", 1959) and contemporarily by theoreticians of hypertext and interactive art. Researches undertaken by several theoreticians disregarded a group of open works of art, named "art in process", absconding traditional understanding of openness. Analysis of open works of art focused at discovering strategies of generating multiplicity of meanings in a work of art. Openness, in the context of these investigations, was treated as susceptibility to plenty of interpretations. Thereby relation between a work of art and its creator was located on margins of so called "aesthetic situation", whilst relation between a work of art and its viewer became a central issue. Art in process is not an activity that intends to develop polysemantic aspects of a work of art. Although art in process is placed on the space reserved for open works of art, its axial problem is relation between an author and his/her creation. It seems useless to analyze art in process in perspectives sketched by traditional theories of openness of works of art, since applying tools offered by conventional theories of openness to art in process we cannot seize original and even typical features on which art in process is based. The task of my statement is to transform the notion of "open work of art" in order to use it as a tool of creative analysis of works of art charged with the openness that is not founded on polysemantic potential